Anna Wit

„Po tej stronie lustra… Szklanka życia prawie pusta. Nalewam co dnia kropelkę życia, taki… Mokry ślad… Po tej stronie lustra, smutne mam usta. I oczy takie mokre. Po tej stronie lustra wilgotne. Szklanka życia prawie pusta… Ale ta kropelka nadzieję daje. Kiedyś szklanka życia się rozleje… Mokre będą łzy twoje. Za życie moje. Nie płacz, kochany. Mnie łzy kochały”. Ta publikacja spełnia wymagania dostępności...